" به من چه"، عامل بسیاری از گرفتاری ها

جمله آشنایی است که معمولا همراه  با غرور و شاید عصبانیت بیان می شود: "به من چه؟؟؟"

"به من چه که فلانی خلاف می کند" ، "به من چه که فلانی قانون را نقض می کند" ، "به من چه که فلانی مسأله شرعی را زیرپا می گذارد"، به من چه که به من چه... !!!

به نظر بنده بیان این جمله دو دلیل عمده می تواند داشته باشد: ترس وجهل.

ترس از عواقب تذکر و جهل به شرایط و موقعیت.

درست است که تذکر دادن شرایط و مراتب دارد اما در آنجایی که شرایط محیا است یک تکلیف است که متأسفانه خیلی از ما ها به راحتی از زیر بار مسئولیت آن شانه خالی می کنیم و با بیان یک "به من چه" به سادگی از کنار آن می گذریم.

به یاد داستان آن مردی افتادم که در کشتی سوراخی ایجاد می کرد که بعد از تذکر همسفران بیان کرد که من جای خود را سوراخ می کنم. شاید اطرافیان آن مرد هم گفتند:"به ما چه"!!!

در جامعه نیز خیلی اوقات خطاها و اشتباهات چنین است، شاید در نگاه اول بتوان به سادگی از کنارش گذشت اما به مرور زمان تبدیل به سوراخ عمیقی خواهد شد که افراد کشتی جامعه را به دریا می افکند.

شاید خیلی ها منظورشان از گفتن "به من چه" این باشد:

"حرف من که در او تأثیر نمی گذارد"

"فلانی که درست نمی شود"و...

در پاسخ به چنین افرادی باید گفت اقل تأثیر امر به معروف و نهی از منکربه تعبیر شهید مطهری این است که: